Δομικά, το χέρι είναι η πιο περίπλοκη περιοχή του άνω άκρου. Αποτελείται από πολλά οστά που είναι στενά δεμένα μεταξύ τους. Τα οστά συνδέονται με 30 διαφορετικές αρθρώσεις - μεσοφαλαγγικές, μετακαρποφαλαγγικές, καρπομετακαρπικές και ραδιοκαρπικές.
Σύμφωνα με στατιστικές, τα χέρια τραυματίζονται πολύ πιο συχνά από οποιοδήποτε άλλο μέρος του σώματος. Οι διάφοροι τραυματισμοί αποτελούν το 30-50% του συνολικού αριθμού των μυοσκελετικών κακώσεων σύμφωνα με διάφορες πηγές και δεν τείνουν να μειώνονται.
Επομένως, από όλες τις αιτίες πόνου στα δάχτυλα στα χέρια, η κύρια είναι το τραύμα. Στη δεύτερη θέση ως προς τον επιπολασμό βρίσκονται οι παθήσεις του συνδετικού ιστού - η ρευματοειδής αρθρίτιδα, το συστηματικό σκληρόδερμα και ο ερυθηματώδης λύκος, η ψωρίαση. Πολύ λιγότερο συχνά, ο πόνος στις αρθρώσεις των δακτύλων οφείλεται σε παραβίαση των μεταβολικών διεργασιών στην ουρική αρθρίτιδα, την αρθροπάθεια.
συμπτώματα
Τα σημάδια των μη τραυματικών τραυματισμών που μπορεί να υποδηλώνουν την παρουσία παθολογίας της άρθρωσης είναι τα ακόλουθα:
- σύνδρομο πόνου που είναι μόνιμο ή κυματιστό.
- πόνος όταν πιέζετε και λυγίζετε τα δάχτυλα.
- πρήξιμο και ερυθρότητα του δέρματος πάνω από τις αρθρώσεις.
- ακαμψία, δυσκαμψία στις κινήσεις.
- επιδείνωση των λεπτών κινητικών δεξιοτήτων.
- τρίξιμο, τσούξιμο και σκάσιμο όταν λυγίζετε τα δάχτυλα.
- ο σχηματισμός υποδόριων οζιδίων που είναι ανώδυνοι στην αφή.
- πάχυνση του δέρματος στις πτυχές.
- αλλαγή της διαμόρφωσης των αρθρώσεων.
- αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος.
Ρευματοειδής αρθρίτιδα
Η αρθρίτιδα ρευματοειδούς προέλευσης προσβάλλει συχνότερα τα δάχτυλα, και ταυτόχρονα το δεξί και το αριστερό χέρι. Αυτή η συστηματική ασθένεια χαρακτηρίζεται από μια δυσλειτουργία στο ανοσοποιητικό σύστημα, κατά την οποία τα Τ λεμφοκύτταρα αρχίζουν να επιτίθενται στα δικά τους κύτταρα. Τα κύτταρα της αρθρικής μεμβράνης, που καλύπτουν το εσωτερικό της αρθρικής κάψουλας, παράγουν ενεργά ρευματοειδή παράγοντες: τα παθολογικά αντισώματα είναι προστατευτικά πρωτεϊνικά μόρια.
Στη συνέχεια, οι ρευματοειδής παράγοντες εισέρχονται στην κυκλοφορία του αίματος και συνδέονται με φυσιολογικά αντισώματα. Ως αποτέλεσμα, σχηματίζονται ανοσοσυμπλέγματα, τα οποία εγκαθίστανται στα αιμοφόρα αγγεία και τους ιστούς. Απορροφούνται από κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος - ουδετερόφιλα και φαγοκύτταρα, απελευθερώνοντας ουσίες που βλάπτουν τις γύρω δομές.
Είναι γνωστό ότι έτσι εμφανίζεται η φλεγμονή στη ρευματοειδή αρθρίτιδα. Ωστόσο, οι επιστήμονες δεν μπόρεσαν να προσδιορίσουν την αιτία αυτής της διαδικασίας. Σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες σε αυτόν τον τομέα, οι κυτοκίνες - κύτταρα σηματοδότησης του ανοσοποιητικού συστήματος - ευθύνονται για τη βλάβη του συνδετικού ιστού. Ιάπωνες ειδικοί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η μελέτη αυτού του τύπου κυττάρων θα βοηθήσει να βρεθεί μια αποτελεσματική μέθοδος θεραπείας.
Στη ρευματοειδή αρθρίτιδα, οποιοδήποτε δάχτυλο μπορεί να πονέσει - δείκτης, μεσαίο, δαχτυλίδι ή ροζ, αλλά η βλάβη θα είναι πάντα αμφοτερόπλευρη. Εάν ένα ή περισσότερα δάχτυλα στο αριστερό χέρι αρρωστήσουν, τα ίδια δάχτυλα στο δεξί αρχίζουν να πονάνε σχεδόν αμέσως.
Οι αρθρώσεις των δακτύλων στην περιοχή των αρθρώσεων διογκώνονται και κοκκινίζουν, λόγω της συσσώρευσης υγρού δεν λυγίζουν καλά, ειδικά το πρωί. Η πρωινή δυσκαμψία μπορεί να διαρκέσει έως και 1 ώρα. Με την πάροδο του χρόνου, η εξέλιξη της αρθρίτιδας οδηγεί στην αντικατάσταση του λείου χόνδρου με μια ινώδη δομή, παρεμποδίζοντας την ελεύθερη κίνηση των οστών στην άρθρωση.
Σταδιακά, οι αρθρώσεις παραμορφώνονται, λόγω αλλαγής της θέσης των στοιχείων της άρθρωσης, ο πόνος εντείνεται. Με μακρά πορεία της νόσου, εμφανίζονται μικροί ανώδυνοι σχηματισμοί κοντά στις αρθρώσεις στο πίσω μέρος των χεριών - ρευματικοί όζοι.
ψωριατικη ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ
Τα συμπτώματα αυτής της ασθένειας μπορεί να μοιάζουν με ρευματοειδή αρθρίτιδα και να εμφανίζονται στο φόντο μιας δερματολογικής παθολογίας - ψωρίασης. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων εμφανίζονται πρώτα εξανθήματα και μετά από λίγο αρχίζουν να πονάνε οι αρθρώσεις των δακτύλων.
Είναι επίσης δυνατή η ταυτόχρονη εκδήλωση αλλοιώσεων του δέρματος και των αρθρώσεων· ο πόνος στις αρθρώσεις αρχίζει νωρίτερα σε 20 στους 100 ασθενείς. Γιατί εμφανίζεται η ψωρίαση είναι άγνωστο. Μπορεί να προκληθεί από γενετική προδιάθεση, δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και λοιμώξεις. Η μέση ηλικία των ασθενών είναι τα 40 έτη.
Η ψωριασική αρθρίτιδα, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, μπορεί να ξεκινήσει με γενική αδυναμία και κακουχία ή απροσδόκητα να εκδηλωθεί με έντονο πόνο. Δεν μπορούν να επηρεαστούν μόνο τα δάχτυλα, αλλά και οι μικρές αρθρώσεις του ποδιού, του γονάτου και των ώμων. Η συμμετοχή στην παθολογική διαδικασία μπορεί να είναι τόσο μονόπλευρη όσο και συμμετρική.
Το σύνδρομο πόνου είναι πιο έντονο τη νύχτα και την ηρεμία. Δυσκαμψία το πρωί, την ημέρα και κατά την κίνηση, ο πόνος υποχωρεί. Τις περισσότερες φορές υπάρχει μια βλάβη στη μία πλευρά - αριστερά ή δεξιά, και συνήθως πονάει όχι μία, αλλά 2-4 αρθρώσεις (ολιγοαρθρίτιδα).
Μετά από πολύωρη ανάπαυση, τα δάχτυλα πρήζονται πολύ και γίνονται σαν λουκάνικα, οι τένοντες των καμπτήρων μυών φλεγμονώνονται, το δέρμα πάνω από τις αρθρώσεις αποκτά μια μωβ-μπλε απόχρωση. Τα ακόλουθα συμπτώματα υποδηλώνουν την παρουσία ψωρίασης και ψωριασικής αρθρίτιδας:
- κόκκινες ή ροζ φολιδωτές κηλίδες στο κεφάλι, τους αγκώνες, τα γόνατα και τους μηρούς - μπορεί να είναι μονές ή να καλύπτουν μεγάλη επιφάνεια του δέρματος.
- χαρακτηριστικά λακκάκια στο δέρμα των χεριών, παρόμοια με την ευλογιά, μελάγχρωση στα δάχτυλα των χεριών ή των ποδιών.
- Οι πλάκες της ψωρίασης είναι υπεραιμικές, οιδηματώδεις και μπορεί να προκαλούν φαγούρα.
- Ο πόνος στις αρθρώσεις είναι μόνιμος και δεν υποχωρεί όλη την ημέρα.
- η κινητικότητα και η λειτουργικότητα του χεριού είναι σημαντικά περιορισμένη.
Η αρθροπαθητική μορφή ψωρίασης είναι από τις πιο σοβαρές. Συνήθως δεν παρατηρείται παραμόρφωση των αρθρώσεων, αλλά αν συμβεί αυτό δεν αποκλείεται η σύντηξη των αρθρικών επιφανειών των οστών (αγκύλωση).
Ο κίνδυνος αυτής της ασθένειας είναι ότι οι μεγάλες αρθρώσεις και η σπονδυλική στήλη εμπλέκονται σταδιακά στην παθολογική διαδικασία. Αναπτύσσεται οστεοπόρωση, οι αρθρώσεις καταστρέφονται, επομένως η ψωριασική αρθρίτιδα συχνά οδηγεί σε αναπηρίες.
αρθροπάθεια
Με την αρθροπάθεια, η διαδικασία σχηματισμού του χόνδρινου ιστού που καλύπτει τις αρθρικές επιφάνειες των οστών διαταράσσεται. Αυτό διευκολύνεται τόσο από εξωτερικούς όσο και από εσωτερικούς παράγοντες - τραυματισμούς, υψηλή σωματική δραστηριότητα, κληρονομική προδιάθεση και μεταβολικές διαταραχές.
Ανάλογα με την αιτία, η αρθροπάθεια μπορεί να είναι πρωτογενής και δευτερογενής, αναπτύσσοντας στο πλαίσιο μιας ενδοκρινικής ή μεταβολικής νόσου. Η οστεοαρθρίτιδα επηρεάζει συχνότερα τις μεγάλες αρθρώσεις των κάτω άκρων - γόνατα, γοφούς και αστραγάλους - επειδή φέρουν το μεγαλύτερο βάρος του περπατήματος και της ορθοστασίας. Τα άνω άκρα προσβάλλονται πολύ λιγότερο συχνά.
Εάν τα δάχτυλα πονάνε από παρατεταμένη σωματική άσκηση και ο πόνος υποχωρεί μετά την ανάπαυση, δεν αποκλείεται η ανάπτυξη αρθροπάθειας.
Με την πάροδο του χρόνου, εμφανίζονται άλλα συμπτώματα:
- αυξημένος πόνος όταν σφίγγετε τη γροθιά σας ή τεντώνετε τα δάχτυλά σας.
- διεύρυνση της πάσχουσας άρθρωσης.
- Δυσκαμψία το πρωί, που απαιτεί "ανάπτυξη" των δακτύλων για 10-15 λεπτά ή περισσότερο.
- χαρακτηριστικό τρίξιμο όταν λυγίζετε τα δάχτυλα.
Η οστεοαρθρίτιδα αναπτύσσεται αργά και μπορεί να μην προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία για αρκετά χρόνια ή και δεκαετίες. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις παρατηρείται ταχεία αύξηση των συμπτωμάτων και απότομη επιδείνωση της κατάστασης. Εάν ο πόνος αρχικά εμφανίζεται μόνο υπό πίεση, δεν θα υποχωρήσει αργότερα, ακόμη και μετά την ανάπαυση.
Λόγω της οριακής ανάπτυξης των οστών που σχηματίζουν τις αρθρώσεις, εμφανίζονται χαρακτηριστικοί σχηματισμοί επίφυσης. Οι όζοι Bouchard σχηματίζονται πιο κοντά στην παλάμη, στις εγγύς φαλαγγικές αρθρώσεις. Δίπλα στις άπω μεσοφαλαγγικές αρθρώσεις, κοντά στα νύχια, βρίσκονται οι όζοι του Heberden.
Στενωτική συνδεσμίτιδα
Μια στενωτική συνδεσμίτιδα επηρεάζει τη συσκευή συνδέσμων-τενόντων του χεριού και εκδηλώνεται με κλείδωμα του δακτύλου σε κάμψη ή εκτεταμένη θέση. Η παθολογική διαδικασία προκαλείται από υπερφόρτωση ή υπερβολική πίεση στην περιοχή των συνδέσμων, επομένως η ασθένεια εμφανίζεται σε άτομα που εκτελούν χειρωνακτική εργασία - οικοδόμοι, συγκολλητές, μοδίστρες και εργάτες κουζίνας. Στα παιδιά, η στενωτική συνδεσμίτιδα είναι εξαιρετικά σπάνια και επηρεάζει μόνο τον αντίχειρα.
Το κύριο σύμπτωμα της νόσου είναι το «άλμα» του δακτύλου όταν τεντώνεται, συνοδευόμενο από ένα κλικ. Στο μέλλον, το «σπάσιμο» εξαφανίζεται και το δάχτυλο παραμένει ακίνητο, μετατρέποντας σε κάμψη ή σύσπαση επέκτασης.
Στα πρώτα στάδια, υπάρχει πόνος κατά το πάτημα της παλάμης του χεριού στη βάση των δακτύλων και δυσκολία στην κάμψη/διάταση, ειδικά το πρωί. Με μια μακρά συνδεσμίτιδα, μπορείτε να μετακινήσετε το δάχτυλό σας μόνο με τη βοήθεια του άλλου χεριού και μετά το "τσάκισμα" υπάρχει πόνος που εξαπλώνεται όχι μόνο στην παλάμη, αλλά και στον πήχη.
Με ποιον γιατρό να απευθυνθώ
Εάν υπάρχει πόνος στα δάχτυλα, μπορείτε πρώτα να επικοινωνήσετε με έναν θεραπευτή, ο οποίος, εάν είναι απαραίτητο, θα σας παραπέμψει σε έναν στενό ειδικό - τραυματολόγο, ρευματολόγο, αιματολόγο, νευρολόγο ή χειρουργό. Για τη διάγνωση χρησιμοποιούνται κλινικές, ακτινολογικές και εργαστηριακές μέθοδοι έρευνας.
Για να διαπιστωθεί η αιτία του πόνου, πραγματοποιείται τοκετός (αναμνησία) και φυσική εξέταση, μετά την οποία συνταγογραφείται ακτινογραφία ή τομογραφία, εξετάσεις αίματος και ούρων.
θεραπευτική αγωγή
Το πώς να θεραπεύσετε και τι να κάνετε στη συνέχεια εξαρτάται από τα αποτελέσματα της έρευνας. Η εργασία νούμερο 1 είναι η ανακούφιση από τον πόνο και τη φλεγμονή: για αυτό, συνταγογραφούνται φάρμακα από την ομάδα ΜΣΑΦ - μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Επί του παρόντος, τα μέσα νέας γενιάς, τα ΜΣΑΦ με επιλεκτική δράση, χρησιμοποιούνται όλο και πιο συχνά.
Τα εκλεκτικά ΜΣΑΦ δρουν επιλεκτικά και έχουν λιγότερες τοξικές επιδράσεις στον οργανισμό, μπορούν να ληφθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Εάν το σύνδρομο πόνου είναι μέτριο ή ήπιο, τότε χρησιμοποιούνται τοπικοί παράγοντες - αντιφλεγμονώδεις αλοιφές και τζελ.
Η θεραπεία της ρευματοειδούς αρθρίτιδας περιλαμβάνει βασικά και βιολογικά προϊόντα, στεροειδείς ορμόνες. Αυτά τα φάρμακα καταστέλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα, μειώνοντας έτσι την ένταση της φλεγμονώδους διαδικασίας.
Τα ίδια ανοσοκατασταλτικά φάρμακα συνταγογραφούνται εάν οι αρθρώσεις πονούν στο φόντο της ψωριασικής αρθρίτιδας. Μέθοδοι όπως η πλασμαφαίρεση, η αιμορρόφηση και η φωτοχημειοθεραπεία χρησιμοποιούνται για τη μείωση της δραστηριότητας της νόσου, την παράταση των περιόδων ύφεσης και τη συντόμευση της διάρκειας της φαρμακευτικής θεραπείας.
Ο τρόπος αντιμετώπισης της οστεοαρθρίτιδας των αρθρώσεων εξαρτάται από το στάδιο της νόσου. Στα στάδια 1-2, είναι δυνατό να επιβραδυνθεί σημαντικά η καταστροφή του χόνδρου με τη λήψη χονδροπροστατευτικών. Η φυσιοθεραπεία είναι αποτελεσματική, η οποία ενισχύει την επίδραση των φαρμάκων και διεγείρει τις διαδικασίες αποκατάστασης.
Για τη θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας μπορεί να συνταγογραφηθεί:
- μαγνητοθεραπεία;
- ηλεκτροφόρηση;
- Λέιζερ;
- Υπερηχητικός;
- κρυοθεραπεία - έκθεση σε αρθρώσεις με υγρό άζωτο.
- λουτροθεραπεία - λουτρά με μεταλλικό νερό.
- Hirudotherapy - κατά τη διάρκεια της θεραπείας με βδέλλες, ουσίες που προάγουν την αναγέννηση του χόνδρου (ιρουδίνη, βιταμίνες και ορμόνες) εισέρχονται στην άρθρωση.
Οι θεραπευτικές τακτικές για τη στενωτική συνδεσμίτιδα καθορίζονται λαμβάνοντας υπόψη το στάδιο, την παρουσία προκλητικών παραγόντων και την ηλικία του ασθενούς. Με ελάχιστη βλάβη στους συνδέσμους, συνιστάται η μείωση του φορτίου στο χέρι, εάν είναι απαραίτητο, στερεώστε το χέρι με όρθωνα ή νάρθηκα. Για τον πόνο, συνταγογραφούνται αντιφλεγμονώδη φάρμακα και ηλεκτροφόρηση με υαλουρονιδάση.
Η θεραπεία του δεύτερου σταδίου ξεκινά με συντηρητικές μεθόδους. Εάν δεν υπάρχει αποτέλεσμα για αρκετούς μήνες, αυτό αποτελεί ένδειξη για επέμβαση για την κοπή του κατεστραμμένου συνδέσμου. Σε ασθενείς με το τρίτο στάδιο, η συντηρητική θεραπεία πραγματοποιείται εξαιρετικά σπάνια, στις περισσότερες περιπτώσεις η χειρουργική επέμβαση εκτελείται όπως έχει προγραμματιστεί.
Σημείωση: Λόγω του υψηλού κινδύνου υποτροπής, η αλλαγή καριέρας είναι πολύ σημαντική όταν τα χέρια είναι τεντωμένα.
σπιτικές θεραπείες
Τα μέσα που παρασκευάζονται σύμφωνα με λαϊκές συνταγές δεν μπορούν να είναι η κύρια μέθοδος θεραπείας, καθώς δεν είναι αρκετά αποτελεσματικά. Ωστόσο, ως πρόσθετη θεραπεία, τέτοια φάρμακα βοηθούν στην ανακούφιση του πόνου και ενισχύουν την επίδραση των φαρμάκων.
Ανακατέψτε μερικά φύλλα δάφνης με βελόνες αρκεύθου, προσθέστε λίγο βούτυρο και κάντε μασάζ στα χέρια σας με την αλοιφή που προκύπτει.
Το βράδυ, μπορείτε να κάνετε μια κομπρέσα από θρυμματισμένη κιμωλία, κεφίρ, ζυμωμένο ψημένο γάλα ή βρασμένο πλιγούρι βρώμης.
Για κομπρέσες, χρησιμοποιούνται πράσινες πατάτες, οι οποίες πρέπει να τεμαχιστούν σε μύλο κρέατος ή σε τρίφτη ακριβώς στη φλούδα. Στη συνέχεια βουτάμε τον πουρέ πατάτας σε ζεστό νερό και ζεσταίνουμε στους 39-40°. Μετά από αυτό, βάλτε σε μια λινή σακούλα και εφαρμόστε στις επώδυνες αρθρώσεις για μισή ώρα. Η διαδικασία μπορεί να πραγματοποιηθεί πολλές φορές την ημέρα.
Οι εφαρμογές παραφίνης ανακουφίζουν καλά τον πόνο εάν βάλετε τα χέρια σας σε λιωμένη παραφίνη για 10 λεπτά και στη συνέχεια κρατήστε τα σε οποιοδήποτε αφέψημα βοτάνων για 15-20 λεπτά. Δεν μπορείτε να φοβάστε τα εγκαύματα, επειδή η παραφίνη λιώνει σε θερμοκρασία όχι μεγαλύτερη από 65 °. Για να επιτευχθεί το αποτέλεσμα, αρκούν 2-3 εφαρμογές την εβδομάδα.
Οι κομπρέσες με bishopite βοηθούν στην επιτάχυνση της επούλωσης των ιστών. Λόγω της σύνθεσής του, αυτό το φυσικό ορυκτό μειώνει τον πόνο και τη φλεγμονή και αποκαθιστά την κινητικότητα των αρθρώσεων. Η τακτική χρήση του Bishofit διατηρεί τον τόνο των μυών και του συνδετικού ιστού.
Συνιστάται μια κομπρέσα με Bischofite ως εξής: ζεστάνετε τις αρθρώσεις με ένα μαξιλάρι θέρμανσης ή κρατήστε τις σε ένα ζεστό μπάνιο και, στη συνέχεια, τρίψτε το Bischofite, που είχε προηγουμένως αραιωθεί με νερό 1: 1, στο δέρμα των χεριών. Το τρίψιμο θα πρέπει να συνεχιστεί για λίγα λεπτά και μετά ένα πανί ή μια γάζα εμποτισμένη στο διάλυμα εφαρμόζεται στο σημείο που πονάει. Από πάνω, η κομπρέσα καλύπτεται με πολυαιθυλένιο και μονώνεται. Οι κομπρέσες με bishopite γίνονται το βράδυ, το πρωί τα χέρια πλένονται καλά με ζεστό νερό. Η διαδικασία πραγματοποιείται κάθε δεύτερη μέρα για τρεις εβδομάδες.
Σημείωση: Μια κομπρέσα με bischophite μπορεί να τοποθετηθεί σε όχι περισσότερες από τρεις αρθρώσεις τη φορά.
Το πιο σημαντικό
Για να αποτρέψετε ή να μειώσετε την ένταση του πόνου που έχει ήδη εμφανιστεί, πρέπει να διατηρείτε τα πινέλα ζεστά και να μην τα υποβάλλετε σε υποθερμία. Οι εργασίες που απαιτούν τον ίδιο τύπο κινήσεων για να εκτελεστούν είναι καλύτερα να γίνονται κατά διαστήματα και όταν χρησιμοποιείτε εργαλεία δόνησης, χρησιμοποιείτε γάντια και στηρίζετε τη βούρτσα εργασίας με το άλλο σας χέρι. Κατά την ανύψωση και τη μεταφορά βαρέων φορτίων, το βάρος του φορτίου πρέπει να κατανέμεται ομοιόμορφα και στα δύο άκρα. Μπορείτε επίσης να διατηρήσετε υγιείς αρθρώσεις με τη βοήθεια της σωστής διατροφής, η οποία πρέπει να περιλαμβάνει τροφές πλούσιες σε ασβέστιο και ωμέγα-3 λιπαρά οξέα.